308 گله از روزگار

دیش مهمون خواهری بودیم به صرف فسنجون که طفلی به خاطر مشکلاتش ،خونه مامان برگزارش کرد و همسرش هم 12:30 شب !!!!!!!!! بهمون ملحق شد

هی چی بگم؟

دلم خیلی گرفته خیلی براش ناراحتم و دلم براش کبابه. خیلی مظلومه

حالتون رو نگیرم

جمعه خونه دوست همسری به صرف افطار دعوت بودیم که یه مهمونی بزرگ بود . بجز اون شب که کله پاچه گرفتیم و رفتیم خونه مامان اینا و این دو شب اخیر دیگه جایی دعوت نبودیم

خانواده همسری که ماشالا ، اصلا حتی یه زنگ هم نمیزنن چه برسه افطار . یعنی باورتون میشه یه مادر با پسرش تو یه شهر زندگی کنن ، ولی توی ماه رمضون(ماه های دیگه پیشکش) دعوتشون نکنن؟ من میگم خانواده خوبی هستن ،سرشون تو کار خودشونه و دخالت نمیکنن ، ولی اینا که فقط کافی نیست که.

 مهم اون غذا نیست مهم اینه که این شبا به یادمون باشن ، بابا یه تلفن بزنن خو

ذوق میکنم این همه مامان جدید التاسیس تو وبلاگستان میبینم. هی به خودم میگم زود باش دیگه ولی عوامل بیرونی این اجازه رو بم نمیده . وضعیتن آشفته زندگی خواهری و اینکه دلم نمیخواد از این طرف هم دلش بشکنه که من(خواهر کوچکتر) زودتر بچه دار شم ، ذهن درگیر مامان اینا، وضعیت کارمون کحه حتما باید خودم باشم و حضور داشته باشم

وای بعد از دیدن سفرنامه کلاردشت نسیم و هتل آلما اینا رو تو شهمیرزاد ، به شدت دلم یه سفر 2،3 روزه میخخواد ولی چه کنیم که باز"دست ما کوتاه و خرما بر نخیل" !